ارزشیابی سالانه برای مدیران خدمات پرستاری یک معضل حل ناشدنی و بسیار پیچیده بود.
یک وجه ارزشیابی پزشکان بودند. آنها در بیمارستان جایگاه حرفه‌ای مشخصی داشتند و همواره رهبر تیم درمان حساب می‌شدند. بسیاری از آنها به اشتباه تصور می‌کردند، چون رهبر تیم درمان هستند پس رهبر هر تیم دیگری هم می‌توانند باشند.
پزشکان در کار بالینی و مراقبت، ارزشیابی‌های دقیقی از پرستاران داشتند. بارها شاهد بودیم که آنها به مهارت‌ها و هوشیاری بالینی پرستاران بیش از سرپرستارها و سوپروایزرها اشراف داشتند.
اشکال کار اینجا بود که پزشکان این جایگاه و این اشراف داشتن را به شکلی گسترده به همه پدیده‌ها تعمیم می‌دادند.
بنابراین وقتی پزشکان در نمرات کلی ارزشیابی مداخله کرده و به طور مثال نمره نهایی را اعلام و دستور می‌دادند تقریباً همه شیرازه ارزشیابی به هم می‌ریخت.
پزشکی را به خاطر دارم که دست خطی می‌نوشت و امضا می‌زد که نمره ارزشیابی فلان کس حداکثر نمره ارزشیابی آن سال باشد.
او متوجه نقش خود به عنوان قطعه‌ای از پازل ارزشیابی نبود و انتظار داشت نمره‌ای که مد نظر اوست به فرد تعلق گیرد. این در حالی بود که نمره ارزشیابی حاصل جمع اجزای خاصی بود که در برگه ارزشیابی وجود داشت.
آخرین دیدگاه‌ها