به نظر می رسید که مدیر خدمات پرستاری کسی است که قدرت اعطا پاداش را دارد. پاداش هایی که از یک تایید با حرکت سر شروع شده و تا تشویق های کتبی با درج در پرونده گسترده شده بود. خیلی ها فکر می کردند که مدیر نیاز به پاداش ندارد، همین که مدیر است و روی صندلی مدیریت نشسته است خودش پاداشی است که هر روز تکرار می شود. اما این کاملا درست نیست. بدون شک مدیر هم نیاز به پاداش دارد. اما نوع پاداشی که او می گیرد متفاوت است.

فرض کنید که مدیر در یک مخمصه کاری گیر کرده باشد. اولین کسی که همت کند و او را از آن وضعیت رهایی بدهد به مدیرش پاداش داده است. برای من خیلی پیش آمده است که در یک مکالمه تلفنی یا در ملاقاتی حضوری یک باره همه توانایی اندیشیدن و متقاعد سازی را از دست داده ام. در چنین وضعی یک نفر با یک اشاره فوری من را به موقعیت چالشی باز گردانده است. به عبارت دیگر از مخمصه رهانده است.

همچنین وقتی که کارکنان از بروز اشتباه و از اجرای تصمیمی اشتباه جلوگیری می کنند به مدیرشان پاداش داده اند. زمانی که مدیر به حسب ممکن الخطا بودن، دچار کج فهمی می شود این کارمندان هستند که با اصلاح اشتباه به او پاداشی سرشار اعطا کرده اند.

در کل وقتی که کارکنان به وظایف خود عمل می کنند و موجب افتخار مدیرشان هستند، پاداشی بی نهایت ارزشمند برای مدیران خود داده اند .

در این سه مورد پاداشی بی اندازه ارزشمند به مدیر داده شده است که شاید زیر دستان آن را امری ساده و پیش پا افتاده تلقی کنند در حالی که اینطور نیست.