تشویق کردن و باز خورد مثبت قواعدی دارد. باید درست در زمان و مکان مناسب به کار برود.

پس از پایان کارم به عنوان مدیر خدمات پرستاری و آغاز کار به عنوان کارشناس در سازمان یک از پزشکان تلفن کرد.

او از برجسته ترین و قدرتمندترین پزشکان شهر به حساب می آمد. در سالهای گذشته از زاویه خودش به پرستاران و دفتر پرستاری نگاه کرده و واقعیات و حقایفی را که ما قادر به دیدن و درک آنها نبودیم در اختیارمان گذاشته بود. خیلی وقتها دیدگاه های مفیدش سرلوحه فعالیت های ما بود.

اما تمرکز همیشگی او بر نواقص، نقطه ضعف ها و ایرادات و عدم قدردانی از پیشرفت هایی که گاه خودش سر منشا آنها بود، سوال برانگیز مانده بود.

برای یک مدیر خدمات پرستاری بسیار خسته کننده و فرسایشی است، اگر فعالیت های سازنده اش بدون بازخورد مثبت باشد. همواره مورد انتقاد باشد. هر کسی به کمی انگیزه و تشویق برای ادامه کارش نیاز دارد.

او دراین مکالمه تلفنی با روش خاص و با ادبیات خودش عذرخواهی کرده و طلب حلالیت نمود.

از گذشته کاری دفتر پرستاری به نیکی یاد کرد. پاداش های کلامی و تایید عملکرد را به زمان برکناری من از سمت مدیریت نگه داشته بود. در زمانی زبان به تشکر و قدردانی باز کرد که دیگر من در آن بیمارستان کار نمی کردم. به خدماتی اشاره کرد که در طول سالهای گذشته انجام شده بود. به نظر میرسید او امورات به شکل حیرت آوری در ذهن او طبقه بندی و اولویت بندی شده بود.

یاد افتاد همواره در گذشته حضوری زا عیابی دفتر پرستاری را به کم کاری و وقت تلف کردن در جلسه های مدیریتی متهم کرده بود و اکنون ورق برگشته بود.