امروز می خواهم در مورد صفحات زرد برایتان بنویسم. این روزها عباراتی مثل نشریات زرد یا روانشناسی زرد بیش از گذشته به گوش می خورد . اینها یک دسته مطالب هستند که نه فرهنگی، نه ورزشی و نه حوادث هستند، ولی خیلی ها دنبال آن هستند . خبرهایی که بیشتر به افراد مشهور جامعه مثل بازیگران، ورزشکاران و سیاست مداران مربوط بوده و به بزرگ نمایی زندگی خصوصی یا حواشی آن می پردازد . مثلا آخرین خبرها از سلبریتی مشهور در ویلای شخصی اش، خواننده معروف متهم به رسوایی اخلاقی و …

اداره کنندگان صفحات زرد، افرادی به ظاهر موجه هستند که در دوران کرونا پیشرفت چشمگیری داشته و رشدی قارچ گونه در دنیای مجازی داشتند . تکنیک آنها بر اساس مردم سواری استوار است . با مطالبی سطحی و محتوایی بیهوده، مردم را دنبال خودشان می کشانند . نقشه هایی مطرح می کنند که قول موفقیت و شادکامی را در مدت کوتاهی می دهند . از صفحات زرد انتظاری نیست که منصفانه و واقع گرایانه خبررسانی کنند. چرا که هدف اصلی در این سبک از رسانه ها جذب مخاطب و فروش است.

اینستاگرام که تنها رسانه مجاز در کشور ماست، اوایل مخصوص عکاس ها بود. جایی که عکاس ها هنرشان را به نمایش می گذاشتند اما اکنون با تغییرات گسترده ای که در آن رخ داده، جایگاه مساعدی برای صفحه های زرد، محتوای زرد، عکس و فیلم زرد شده است.

اگر توانستید تا اینجای مطلب را بخوانید نشانه آن است که قدرت تمرکز خوبی دارید . حال بدانیم که وقتی که مغز ما می خواهد به موضوعی متمرکز شود باید انرژی صرف کند . ولی در عین حال مغز میخواهد که با صرف کمترین انرژی بیشتری سود را ببرد. به همین دلیل است که مثلاً کپشن های طولانی خوانده نمی شوند . نگاه کردن به یک ویدئو سرگرم کننده مغز را کمتر درگیر می کند تا وقتی که بخواهیم یک ویدئو آموزشی ببینیم که نیازمند تمرکز ارادی است. وقتی که میخواهیم مطلبی طولانی را بخوانیم مغز باید با نیروی اراده روی آن تمرکز کند و این کاری است که در دنیای امروز چندان طرفداری ندارد . در خواندن و استفاده از محتوای زرد هیچ فشار ذهنی وجود ندارد و نتایج سریع و زودبازده وعده داده می شود.