سالی که ارزشیابی سالانه سی نمره‌ای عوض شد و ارزشیابی‌های صد نمره‌ای جایگزین آن شد، برای دفتر پرستاری سال سختی محسوب گردید.
زیرا ما به روش‌های قدیمی عادت کرده بودیم و پذیرش روش جدید برایمان آسان نبود. ما باید روش جدید را فرا گرفته و سپس آن را به همه کارکنان آموزش می‌دادیم. در فرم جدید بخشی از ارزشیابی توسط خود فرد و بخشی توسط سرپرستار، همکاران و ارباب رجوع تکمیل می‌شد.
علاوه بر آن یک سری مستندات و اوراق ضمیمه هم باید به هر فرم الصاق می‌گردید.
برای آموزش نحوه تکمیل فرم ها کنفرانس آموزشی برپا کردیم. بعد از برگزاری کنفرانس آموزشی به جای تشویق، از سوی ریاست وقت بیمارستان تنبیه شدم. رئیس در برگه‌ای که به دفتر پرستاری فرستاده بود به حسابداری دستور داده بود که برای مدتی کارانه مدیر خدمات پرستاری قطع شود، زیرا با برگزاری کنفرانس در شروع اعمال جراحی اخلالی پیش آمده بود.
علت سخت بودن ارزشیابی‌های آن سال فقط تنبیه ریاست نبود، موضوع آزاردهنده دیگری هم وجود داشت.

در حین بررسی صحت مدارک پیوستی هر برگ، متوجه تشویق‌های کتبی با درج در پرونده شدیم که بدون درخواست دفتر پرستاری و بدون رونوشت به مدیر خدمات پرستاری صادر شده بودند. ما متوجه شدیم که این تشویق‌ها پنهان نگاه داشته شده بودند و حالا که برای ارزشیابی سالانه ارزش کسب امتیاز داشتند، رو شدند.

برای مدیر خدمات پرستاری بی خبر بودن از آن همه تشویق، خجالت آور و سخت بود.