یک  گزارش تامل برانگیز در مورد افطاری های لاکچری منتشر شده بود که هزینه یک وعده افطاری در آنها بین یک تا هفت میلیون تومان اعلام شد.
این چند خط در آن رابطه به ذهنم خطور کرد.

به نظرمی رسد استفاده از لفظ افطاری برای توجیه این نوع پذیرایی ها هوشمندانه است.
این کلمه که عرف جامعه آن را معادل ایمان و عمل به واجبات تلقی می کند ، مقاومت ها را می شکنند.
پیش فرض ذهن در برابر واژه افطاری ، روزه بودن مهمان ها است، فرضی که به احتمال بسیار زیاد در این مورد غلط می باشد.
این رستوران‌ها در قالب افطاری،  فعالیت های شان را قانونی و دینی نمایش می‌دهند
اینها بستر و زمینه خرج شدن پول هایی است که به اصطلاح باد آورده است و علی القاعده پول بادآورده با باد می رود.
صاحبان هوشیار رستوران های لاکچری ، با ایجاد محیط مناسب برای اقناع حس خوردن و لذت چشایی، پول‌های بادآورده مهمان ها را به جیب خودشان روانه می‌کنند.
پول که زیاد باشد محل خرج می خواهد!