وقتی مدیر خدمات پرستاری بودم، این سوال برایم مطرح بود که به چه کسانی باید تشویق کتبی با درج در پرونده داد. علت طرح این سوال در ذهنم به دشواری هایی بر می گشت که با آنها روبرو بودم و توان حل کردن آنها را نداشتم.
بنابراین متون مربوطه را مطالعه کردیم. با مدیران سیستم پرستاری جلسه های مکرر برگزار کردیم. بحث ها، جنگ و جدل های مختلف و مخالفان زیادی را پشت سر گذاشتیم. تا اینکه یک طرح اولیه برای اجرا تهیه شد. قرار بر این شد که سر پرستاران و سوپروایزرهای دفتر پرستاری در قبال عملکرد های قابل تقدیر کارکنان با ذکر علت شیفت و تاریخ به کارکنان تشویق های بدون درج در پرونده صادر نمایند. این تشویق های بدون درج در دو نسخه نوشته می‌شد. یک نسخه به پرستار، کمک بهیار، بیماربر، منشی و غیره داده میشد تا به عنوان سند نگهداری کنند. یک نسخه در دفتر پرستاری نگهداری می شد و به تدریج به عملکردهای قابل تقدیر فرد به پنج نسخه میرسید، این برگ ها به همراه  درخواست تشویق کتبی با درج در پرونده به دفتر ریاست فرستاده می شد. بنابراین مسئول صادر کننده تشویق با مستندات و مدارک قطعی اقدام به صدور تشویق می‌کرد.

این روند موجب شد که:
* همه کارکنان با انجام درست وظایف خود به تشویق دست یابد.
*تشویق ها به قشر خاصی منحصر نباشد.
*موجب تقویت توان تشخیص کارهای درست و عملکردهای قابل تقدیر در مسئولین گردید.
*کارکنان در یک روند رو به رشد و توسعه قرار گرفتند. *کسی به خاطر یک کار کوچک تشویق کتبی نمی گرفت به کسی به دلیل فراموش شدن و از یاد رفتن محروم نمی ماند.
*تشویق های کتبی سالانه که ار ارزشیابی تاثیر گذار بودند، مبنای قابل دفاع داشتند.
*همه کارکنان می توانستند تشویق کتبی بدون درج دریافت کنند. می توانستند مطرح باشند و مورد توجه قرار بگیرند.
* یک عادت در سیستم در حال تکوین باشد،  به این معنی که همه سعی می‌کردند همیشه خوب عمل کنند دیگر فعالیت های مقطعی پاداشی نداشت. عملکرد جاری بود که به دریافت تشویق های کتبی با درج در پرونده منتهی می‌شد.
البته باید اضافه کرد که این ساختار با چالش ها و سنگ اندازی های بیشماری روبرو بود. بسیاری از مخالفان این روش در خدشه دار کردن آن و بی ارزش جلوه دادن آن کم نگذاشتند.
بعد از اتمام کار من در آن مجموعه، اطلاع دقیقی از ادامه این طرح ندارم.
بعد از مدتی این طرح را که اجرا شده و بیشتر نتایج آن مثبت بود، به سیستم پیشنهادات دانشگاه ارائه نمودم.
زیرا در قبال همه کسانی که دست من را گرفته و در پایه گذاری و اجرای آن یاری کرده بودند، احساس دین می کردم.
این پیشنهاد در همان  جلسه اول نظام پیشنهادات دانشگاه رد شد و غیر قابل اجرا ثبت گردید.