وقتی که به کودکانی که می بینم دقیق می شوم ، فکر می کنم که اینها ثمره تفکر و اندیشه والدین شان هستند . کسانی هستند که تحت تاثیر نگرش و اعتقادات و تصورات پدر و مادرشان هستند . البته تا کودک هستند میتوان آنها را چنین تصور کرد . وقتی که بزرگ شدند در انتخاب ها و اختیارات مختلفی قرار گرفتند دیگر همان هایی نیستند که تربیت شده اند . آنها دگرگون می شوند . آنها تفاوت هایی با والدین خودشان خواهند داشت.

بعداز دوران نوجوانی دیگر می توانیم نوجوان را فردی مستقل تصور کنیم که خودش می تواند رفتارهایش را انتخاب کند . گفتارش و تصمیم هایش را متعلق به خودش بدانیم . او را مستقل و جدا از والدینش می تواند دید