استفاده از یونیفرم پرستاری ارتباط درمانی غیر کلامی بین بیمار و پرستار است.
برای همراهی با یک بیمار وارد اورژانس بیمارستان شدم. محیط اورژانس شلوغ بود. تعداد زیادی بیمار و بستگان آنها و کارکنان درمانی که در حال رفت و آمد بودند به چشم می خورد.
کادر درمانی یونیفرم هایی با طرح و رنگهای مختلف پوشیده بودند. برخی روپوش بلند یا کوتاه سفید، برخی آبی، بعضی ها هم با لباسی شبیه اتاق عمل کار می کردند.
تا تعیین تکلیف بیمار نشستم و به انجام وظایف کادر دقیق شدم. کم کم فهمیدم آقایان پزشک و کمک پرستارها روپوش سفید پوشیده اند. خانم های با روپوش سفید پزشک و پرستار هستند. آبی پوش ها برخی پزشک و برخی پرستار و شاید پیراپزشک(کارکنان رایولوژی یا…..) بودند.
در چنین موقعیتی یک مراجعه کننده معمولی آشفتگی و سردرگمی را تجربه می کند. زیرا نمی داند از چه کسی چه چیزی را میتواند سوال کند یا چه انتظاری داشته باشد.
یونیفورم پوشیدن و ظاهر آراسته یک کارمند حرفه ای:
- ایجاد حس اعتماد می کند.
- روی بیمار تاثیر روحی خوبی به جا می گذارد.
- او را از افراد متفرقه متمایز می کند.
- او را از آسیب و صدمه خودش محافظت می کند.
- حس برابری و کار گروهی را تداعی می کند.
- به حرفه اش اعتبار می بخشد.
آخرین دیدگاه‌ها