سند هیل مولاینیتن و الدار شیفر کتاب تحت عنوان«فقر احمق می کند.» نوشته اند. این نویسندگان در موضوع اقتصاد رفتاری مطالعات خود را در اختیار خوانندگان قرار داده اند.

جملات طلایی این کتاب با انتخاب من به شرح زیر می باشد:

1. حافظه در بلند مدت عملکرد ثابتی ندارد، شکی نیست که هیچ کس خوردن مسکن را فراموش نمی کند. درد یک یادآور ثابت است، اما بیماری هایی مثل دیابت خاموش هستند. پیامد های شان فوراً احساس نمی شود. هیچ چیزی وجود نداد که مصرف دارو را یادآوری کند.
2. حافظه فعال، حافظه ای که در واقع نشان دهنده ظرفیت ماست برای فعال نگه داشتن اطلاعات تا زمانی که استفاده شان کنیم.
3. پدر و مادر خوب بودن نیازمند چیزهای زیادی است، اما بیشتر از همه آزادی ذهن می طلبد این همان امکانی است که فقرا ندارند.
4. دستاوردهای پزشکی یکی پس از دیگری پشت سر عدم تبعیت بیماران و نوسانات رفتار انسان انباشته می شود.
5. فقرا کمر از همه داروهایشان را پیوسته مصرف می کنند.
6. رژیم ها دقیقاً به این خاطر دشوارند که ما را روی چیزی متمرکز می کنند که تلاش می کنیم از آن دوری کنیم.
7. زمانی که با حقایق آزاردهنده روبرو می شویم طبیعی است که ابتدا تفسیر ارائه شده را زیر سوال ببریم.
8. برنامه تازه از بانک آمریکا به نامه «بقیه اش مال خودت» نمایانگر کار کردی آموزنده از هدایت غفلت به سوی اهداف مناسب است. آنطور که این بانک توضیح میدهد:

با برنامه بقیه اش مال خودت می توانید پس اندازتان را به صورت خودکار افزایش دهید. بعد از ثبت نام، ما همه خریدهایی را که با کارت نقدی بانک آمریکا انجام میدهید را به نزدیکتری قیمت بالاتر از آن گرد می کنیم و ما به التفاوت را به حساب پس اندازتان واریز می کنیم. هر فنجان قهوه، باک بنزین و کیسه خریدتان به پس اندازتان خواهد افزود. چه چیز آسانتر از این؟

طرح بقیه اش مال خودت یک کار به خوبی انجام میدهد. افراد را نه با تلاش برای تغییر خواسته های ناگهانی شان برای خرید که با افسار زدن به همین خواسته های ناگهانی به پس انداز بیشتر وامیدارد. افراد از پس انداز غفلت می کنند، به همین دلیل این برنامه پس اندازشان را با کاری همراه می کند که هیچ وقت ترک نمی شود؛ مصرف.