جورج کرین: در هیچ شغلی آینده ای نیست. آینده در فردی است که آن شغل را دارد.
این جمله من را وادار کرد به عنوان کسی که نزدیک به دو دهه در دفتر پرستاری بودم، به مفهوم آینده شغلی نگاهی بیاندازم.
برای بعضی ها پرستاری هیچ آینده ای نداشت. بسیاری آمدند، کار کردند، تجربه اندوخته اند، اما در شغل پرستاری نماندند. به صورت موقتی حرفه را آزمودند و رفتند. شاید این حرفه در تمام زندگیشان به درد بخورد، اما به نظر می‌رسد که در جریان تحصیل و کار عمرشان تلف شده  است. زیرا برای شان بازده مورد انتظار را نداشت. به عنوان مثال عملکرد ضعیف، نداشتن استعداد، فقدان توانایی موجب ترک شغل آنان شد.

برعکس عده‌ای در این حرفه ماندند .دلیل آنها هرچه بود، در آزمونی طاقت‌فرسا خود را محک زدند.
گزیده ای از ویژگی‌های پرستاران که تا آخر خط در این حرفه ماندند، به شرح زیر بود.
آنها علاوه بر مهارت های سخت -شامل تحصیلات دانشگاهی و گواهینامه های دوره های تخصصی-  دارای مهارت های نَرم بودند. در کتاب ها و مقالات مختلفی از مهارت های نَرم یاد شده است. گفته شده داشتن مهارت های نَرم به اندازه مهارت های سخت درآینده شغلی هرکس موثر است.
در مورد  مهارت های نَرم در پرستاری، موارد زیر به ذهنم می رسد.
پرستاران شایسته دارای قدرت متقاعد سازی و دارای شبکه ارتباطات قوی بودند. می توانستند اعضای تیم درمانی- مراقبتی را مجاب به رعایت مقررات و حفط  صلاحدید بیماران بکنند.
انعطاف‌پذیری و شکیبایی زیادی داشتند. می توانستند در همه شرایطی که به وجودشان نیاز بود، خود را مطابقت داده و خدمت نمایند. آنها مرز های خاصی بین بخش‌ها نداشتند.می توانستند در هر بخشی و شیفتی کار بکنند. بدون اینکه نیاز به توجیه یا اجبار برای این کار باشد.
پرستاران شایسته مدیریت زمان داشتند. می توانستند مقدار مشخصی از کار را در زمان محدودی به انتها برسانند. بدون این که بزرگنمایی های نمادین راه بیندازند و قضاوت‌های سرپرستان را به مسیر اشتباه هدایت کنند.
یکی از خصوصیت های آنها وسعت دید شان بود. محدود به بخش خودشان و کار تخصصی شان نبودند. می‌توانستند مصلحت کل سازمان و سیستم را در نظر بگیرند.
آنها دارای انگیزه‌های درونی بودند و تصمیم های جدی در زندگیِ کاری را سرلوحه عملکرد شان کرده بودند.

همواره مدیون این پرستاران هستم. زیرا آنها بودند که بار سنگین پرستاری سیستم را به دوش داشته و دارند.