اخلاقی عمل کردن

یکی از پرستاران به دفتر پرستاری مراجعه کرد. یک درخواست کتبی را تحویل داد. در آن نوشته بود که تا تاریخ مشخصی در حال گذراندن یک دوره آموزشی است.  مبلغ نسبتاً زیادی هم اختصاص داده بود. درخواست کرده بود تا آن تاریخ به هیچ وجه برایش صبح کاری داده نشود.در شیفت های عصر و شب همکاری خواهد داشت.

در همین گیرودار بود که از دفتر پرستاری خواسته شد که تعدادی از پرستاران برای شرکت در یک سمپوزیوم علمی معرفی شوند. ما اسامی کارکنان را نوشتیم و شیفت ها را طوری جابجا کردیم که تعداد بیشتری از کارکنان در آن برنامه شرکت کنند. این آموزش و شرکت در سمپوزیوم برای پرستاران امتیاز بازآموزی داشت. با توجه به پیش فرضی که داشتیم، اسم آن پرستار را در لیست ننوشتیم.  عصر همان روز سوپروایزر به من زنگ زد. گفت که فلان جراح که از برگزار کنندگان سمپوزیوم است، تماس گرفته و گفته است که با توجه به اینکه دفتر پرستاری اسم آن پرستار را در لیست وارد نکرده، ایشان به عنوان فردی علاقمند و شایسته، مهمان ویژه برنامه خواهد بود.

معلوم شد که پرستار به جای اینکه به دفتر پرستاری مراجعه کند و در خواست خودش را طرح کند و بگوید که میخواهد در سمپوزیوم شرکت کند. یک راست به نزد دکتر فلانی رفته و داستان را به شکلی مطرح کرده است که دفتر پرستاری مقصر و بدخواه قلمداد شود. هیچ اشاره‌ای به درخواست کتبی خودش نکرده بود و جراح هم حوصله نکرده بود علت را از دفتر بپرسد. جراح به جای سوال و بررسی علت فقط یک دستور شفاهی صادر کرد.
درس هایی که از این ماجرا می توان آموخت:
یک) انسان از هر طریقی می تواند به خواسته اش برسد، اوست که اخلاقی یا غیر اخلاقی عمل کردن را برمی‌گزیند.
دو) وقتی مسئله امتیاز و منفعت باشد، چهره ای دیگر از انسان ها را شاهدیم.
سه) شنونده باید عاقل باشد و هر خبر و اطلاعاتی را به سادگی باور نکند.
چهار) باید در مورد خلق تصویری که از سخنان ما در ذهن مخاطب شکل می گیرد، جانب حق را رعایت کنیم.

به اشتراک بگذارید
پست های مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *