در انتهای هر پیست مسابقه، موفقیتی هست. ممکن است پیروزی باشد. اگر پیروزی نباشد همان رسیدن به ته خط خودش رسیدن و تمام  کردن است.

ولی برعکس هر پیست مسابقه ای ، در ته یک زندگی طولانی هیچ حس خوبی وجود ندارد. همه اش ناتوانی، وابستگی به دیگران، زندگی انگل گونه، درد، رنج بیماری های متنوع و جسمی و روحی است که نیاز به مراقبت دیگران دارد.

در این پیست نرسیدن به خط پایان، مطلوب تر و کامروایی بیشتری حساب می شود.