در جلسه دفاع از پایان نامه یکی از هم دوره ای هایمان شرکت کردیم. روز شنبه بود. یکی از استادهایی که حضور داشت به تعداد کم حاضرین اعتراض کرد. دانشجویی که برای دفاع از پایان نامه اش در استرس بود توضیح داد که همه دانشجویان در کارورزی های بخش ها هستند و امکان حضور نخواهند داشت. استاد با غرولند نشست. دانشجو حاصل زحمات چندین ماهه و شاید یک ساله خود را ارائه کرد. جملات عالی، ارائه فوق العاده و موضوعی که از مدت ها قبل آن را می پروراند، ارائه شد.

استاد معترض لب به سخن گشود. صحبت هایی طولانی و وقت گیر بر زبان راند. ایراداتی عجیب و غریب مطرح کرد و توضیحات و استدلال های دانشجو را نپذیرفت. بیشتر مسائلی که مطرح کرد غیر قابل فهم و گنگ و در واقع بهانه های بنی اسرائیلی بود. توضیحات استاد راهنما هم سودی نبخشید.

کشف نهایی این داستان که بعدا به گوش ما رسید خیلی شگفت انگیز بود. استاد در یک جمع خصوصی و خودمانی گفته بود که آن پایان نامه را نخوانده بود و بدون آمادگی و حضور ذهن به جلسه دفاع آمده بود!