دریافتم که انسان گمان می کند که اطرافیانی دارد.

گمان می کند که در زندگی اش کسانی را دارد که تکیه گاهش هستند.

اما وقتش که برسد تازه می فهمد جز خدای بالای سرش کسی را ندارد.

همه آنهایی که ادعا دارند، سر موقع غیب شان می زند. هر کدام بهانه پیدا می کنند که یاری نکنند و پشتیبانی را به گردن نگیرند.

قبل از اینکه به سراب بودن اطرافیان تان، واقف شوید آدم های اطرافتان را به دقت بنگرید. ایمان تان را به خدایی بزرگ از دست ندهید.