وقتی که یک سریال در قدم های آغازین توقیف می شود یک میل شدید به دیدن آن در درون علاقمندان بیدار می شود. بنابراین از هر مسیری دنیال آن می افتد که حتما آن را تماشا کند.

من هم مثل بقیه وقتی که خبر توقیف را شنیدم بیشتر مشتاق شدم تا قسمت اول سریال سووشون را نگاه کنم. دیدن فیلم هایی که از روی کتاب ها ساخته شده اند تجربه لذب بخشی است. زیرا در زمان خواندن کتاب ذهن من شروع به داستان پردازی و صحنه سازی می کند. برای خودش محیط وقیافه ها وشخصیت ها را خلق میکند.

وقتی که کارگردانی دست به کار می شود تا اینکه داستان را به روی صحنه ببرد بدون شک از فضای ذهنی خودش برای بازآفرینی داستان استفاده میکند. مقایسه فضای فکری و ذهنی خود با کارگردان تجربه بسیار شیرینی حساب می شود.

این بار تفاوت من و کارگردان در این بود که من فضای ساده و مینیمال خلق کرده بودم و بر عکس کارگردان بسیار تشریفاتی و پردازش به جزئیات و زوایا را مد نظر قرار داده بود. داستان همانگونه که در کتاب بود به پیش برده شد . این حس خیلی خوبی را در من پدید آورد. به امید اینکه بقیه سریال از امکان پخش برخوردار باشد.