یک کارمندی در محل کارمان داشتیم که ظاهرا فردی در یک جایگاه معمولی بود. اما خودش معمولی نبود. او دارای یک ویژگی خاص بود. او متخصص متقاعد سازی بود. می توانست هر کسی را به هر کاری وادار کند. تخصص او آوردن دلایلی بود که طرف مقابل را مجاب کند که کار مورد نظر او را بی کم وکاست انجام بدهد. این خصوصیت او باعث شده بود که به هرچه می خواست دست یابند. بدون اینکه خیلی زحمت بکشد تمام امتیازات سالانه اش را کسب می کرد. کارکنانی را در کنارش چیده بود که آنها را به دقت انتخاب کرده و قدرت نفوذ فوق العاده ای رویشان داشت. زیر دستان او نیز همواره فرمانبردار بودند. این ویژگی متقاعد سازی او در تمام سازمان تسری یافته بود. میتوانم ادعا کنم من و سایر مدیران از او الهام میگرفتیم. افکارش را با دلایلی بیان می کرد که ممکن نبود بتوان درمقابلش اما و اگری آورد. بنابراین نقش مهمی در اداره سازمان داشت. نکته خوب داستان این بود که بعد تامین شدن نفع خودش، نفع سازمان ودیگران را هم محفوظ نگه میداشت. همه چیز را برای خودش نمی خواست. اجازاه میداد دیگران هم از امتیازات و امکاناتی که بوجود می آمد، استفاده کنند.