امورات مالی بیماران در حال ترخیص ربط مستقیمی به دفتر پرستاری نداشت. گاهی به نحوی درگیر آن می‌شدیم. یک بار که اوایل عصر کاری برای تمام کردن امورات مانده از صبحکاری در دفتر پرستاری مشغول کار بودم، یکی از بستگان بیماران وارد دفتر پرستاری شد.
همین که موضوع مالی را بیان کرد آماده بودم که به حسابداری یا مددکاری ارجاع بدهم اما کمی مکث کردم. متوجه شدم او برای شکایت آمده است. اما درخواست اصلی او این است که صدایش شنیده شود و ربطی به هزینه بیمارستان ندارد.
او گفت که چند وقت پیش بیمارش تحت عمل جراحی قفسه سینه قرار گرفته بود وقتی برای اولین ویزیت بعد از ترخیص به مطب جراح رفته بود مبلغی را همراهش برده بود.
از پزشک پرسیده بود که حق الزحمه جراحی چقدر می‌شود؟ پزشک عددی تعیین نمی‌کند و می‌گوید هرچه می‌خواهید بدهید. اگر هم ندارید نیاز نیست. او پولش را روی میز گذاشته بود بعد جراح دوباره می‌گوید: هر چقدر خودتان لازم دارید بردارید. او همه پول را می‌دهد و با یک ذهنیت مثبت و احساس احترام و تحسین از مطب او خارج می‌شود.
وی ادامه داد اینجا برای یک تصویربرداری چندین بار از ما پول گرفتند همچنین تا وقتی که چهار میلیون تومان به حساب جراح واریز نکردیم، بیمار ما را در لیست عمل قرار ندادند. او پرسید بین این دو جراح را چطور توجیه می‌کنید؟
من هم که جوابی نداشتم!!!