🌻🌻🌻
بدون شک رئیس بیمارستان افق دید گسترده‌تری نسبت به همه کارکنان دیگر داشت. او تصمیمات لازم را اتخاذ می‌کرد. از نظر نظام سلسله مراتبی تصمیم‌های او لازم الاجرا بودند. گاهی وی تصمیم‌هایی می‌گرفت که درک علت آن برای ما دشوار بود. در قبال این مسئله، برای متقاعد سازی و بیان استدلالش وقت اندکی در نظر می‌گرفت. بنابراین خیلی وقت‌ها ما دستوراتی را اجرا می‌کردیم که دلایل منطقی برایش نداشتیم.
یکی از مصادیق این واقعیت را برایتان شرح می‌دهم.

سمپوزیوم میترال به روز برگزاری نزدیک می‌شد. این آموزش برای پزشکان طراحی شده بود. ریاست بیمارستان از اختیارات خودش استفاده کرد و ده نفر از کادر اتاق عمل و پنج نفر از کادر بخش آی سی یو را به عنوان مهمان ویژه به سمپوزیوم برد.
این کار او جنجال بزرگی در بین کادر پرستاری پدید آورد. کارکنان از یکدیگر و از دفتر پرستاری می‌پرسیدند:
چرا آنها دعوت شدند؟
چرا فرصت ارتقا به آنان داده شد؟
چرا ما دعوت نشدیم؟
چنین تصمیمی پانزده نفر را خوشحال کرد و امکان ارتقاء امتیازات ارزشیابی پایان سال شان را فراهم آورد. در عوض تعداد بسیار زیادی از کارکنان حالت عصبی و خشمگین پیدا کردند.
این سوالات و تنش‌های حاصل از آنها هفته‌ها موج اعتراض عظیمی را پدید آورد که هرگز به نتیجه‌ای نرسید.