زیردستان به آزادی عمل نیاز دارند.

یک پرستار جدید به مرکز ما معرفی شد او را جانشین یکی از بازنشسته ها کردم. بعد از مدتی گفت که این کار برایش سنگین است و کار سبک تری طلب کرد. با توجه به بیماری اش و بعد از مشورت تصمیم گرفته شد جای او را بایکی از پرستاران تازه کار عوض کنیم.

علیرغم اینکه این تصمیم، یک امر مدیریتی نسبتاً ساده بود، اما باید تا آمدن رئیس از ماموریت چند روزه صبر می کردیم.

رئیس ما آنقدر تصمیمات زیردستانش را لغو کرد که بیشتر مدیران مجموعه را به حاشیه امنیتی راند. در این حاشیه مدیران تصمیم هایشان را اجرا نمی کردند، زیرا احتمال لغو دستور بود. بنابراین تا حدودی آسوده بودند و رئیس تصمیم می   گرفت  و دستور اجرا را هم صادر می کرد.

این روش موجب تحمیل کارهای زیاد و اغلب کم اهمیت به او شد.

بدون استقلال عمل مدیران نمی توانستند کارهای شان را به نحو احسن انجام بدهند و همواره منتظر نظر رئیس بودند ورئیس هم از انبوه کارهای بیشمار شاکی بود.