ارزیابی بخش های بالینی بیمارستان ها یک رویه معمول و تکراری برای گروه پرستاری است. آنها به دفعات توسط ارزیاب ها در سطوح مختلف مورد قضاوت و داوری در باره رفتار و عملکردشان قرار میگیرند.
یک بار یکی از بخشهای ویژه توسط ارزیاب های بیرونی مورد بررسی قرار گرفت. در همان شروع برنامه اختلاف نظرهایی بین ارزیابی کننده ها با سرپرستار پیش آمد.
بعد از اتمام کار، سرپرستار بخش امتیازات ثبت شده در چک لیست را قبول نکرد. به نظر او سختگیری شده بود و ارزیابی منصفانه، عادلانه و بدون قضاوت های ذهنی نبود. سرپرستار می گفت فقط با تکمیل یک چک لیست که بیشتر جنبه ظاهری و تشریفاتی دارد، قضاوت درستی از عملکرد او و همکارانش نشده است.
با اینکه امتیازات اخذ شده ارتباط مستقیمی با ترفیع، شایستگی و پاداش آنها نداشت ولی اختلافات ادامه یافت. قرار بود بعد از اتمام ارزشیابی همه بخش های بیمارستان یک امتیاز کلی اعلام بشود.
از نظر سرپرستار مذکور :
ارزیاب ها بدون تجربه و سابقه کار در بیمارستان به موقعیت قضاوت کردن تکیه زده بودند. در نتیجه آنها درک درستی از فرآیندهای بیمارستانی نداشتند.
چک لیست آنها ابزاری دقیق و روزآمد نبود.
آنها آمده بودند تا چک لیست های خودشان را تکمیل کنند و بروند
قضاوت فقط بر اساس چک لیست ها درست از آب در نمی آمد. باید از روش های دیگری هم استفاده می شد.
معتقد بود که سو برداشت و قضاوت های نادرستی شده است.
آخرین دیدگاهها