در بیمارستان فصل ارزشیابی بود. باید اوراق ارزشیابی حدود دویست نفر تکمیل شده و تا تاریخ معینی به کارگزینی تحویل می شد. در دفتر پرستاری چندین هفته پر التهاب، پر از اعتراض و جر و بحث را پشت سر گذاشته بودیم. در مرحله چیدن پرونده های ارزشیابی بر اساس امتیازات، متوجه شدیم یک برگ ارزشیابی کم داریم. یافتن یک مغایرت ساده یعنی کنترل تک به تک اسامی با ارزشیابی ها که خیلی طول کشید. در نهایت مشخص شد یکی از پرستاران اتاق عمل برگ ارزشیابی خود را تحویل نداده است. در تماس تلفنی سرپرستار گرفت که متوجه مغایرت تعداد اوراق با لیست نشده است.

قرار شد پرستار خودش برگ را به دفتر پرستاری بیاورد، تا علت را هم جویا شویم. کمی بعد پرستار با برگ مذکور وارد دفتر پرستاری شد.

دلیل را پرسیدیم. گفت: به نمره اعتراض دارم. می دانستم باید چگونه عمل کنم ولی هدفم این بود که ماجرا به دفتر پرستاری کشیده شود تا حرف هایم را بزنم.

به او توضیح دادیم الان وقت رسیدگی به شکایت از نمره نیست. زیرا بازه زمانی را که برای اعتراضات در نظر گرفته بودیم به اتمام رسیده است. شما در آن زمان هیچ اقدامی نکرده اید. اکنون بهتر است برگ را امضا کرده و تحویل بدهید.

برای اینکه حق شان محفوظ بماند چند روز بعد یک جلسه اضافی با سرپرستار و ایشان برگزار کردیم.

با این اتفاق ما یاد گرفتیم اعتراض موثر یعنی:

اعلام نارضایتی توسط فرد

شنیده شدن توسط شخص مقابل

رسیدن به نتیجه و رفع نارضایتی

معترض باید بداند که میخواهد دقیقاً به چه چیزی برسد؟ آیا هدف تغییر در امتیازات یا وادار کردن طرف مقابل به عذر خواهی است؟

معترض باید شخصاً اقدام کند. به صورت حضوری خواسته اش را طرح کرده یا کتبی بنویسد و پیگیری کند.

معترض باید از دید طرف مقابل هم به مسئله نگاه کند و از مسائلی که طرف مقابل در گیر آن است مطلع بشود.