به عنوان مصاحبه کننده شغلی به جلسه توجیهی دعوت شدم. رئیس جلسه گفت که طبق دستورالعمل جدید باید امتیازات آزمون کتبی و مصاحبه جمع شود تا پذیرفته شدگان نهایی مشخص شوند.
قبل از جلسه توجیهی به ترکیب مدعوین توجه نداشتم. ولی با تبیین موضوع جلسه متوجه شدم که دعوت شدگان با محتوای جلسه سنخیت کافی ندارند.
به نظر می رسید کسانی باید مصاحبه های شغلی را طراحی و اجرا می کردند که اداره واحد های بالینی را بر عهده داشتند. یعنی کسانی که در ارتباط مستقیم با پرستاران بوده و بیشتری تجربه عینی را در مواجهه با این قشر داشتند.
بعضی از مدعوین تجربه ای در کار بالینی نداشتند تا بتوانند آن را به اشتراک گذاشته و در طرح سوال نقش مفیدی داشته باشند.
در بین مدعوین دو سوپروایزر بالینی با کیفیت کاری متوسط بودند که شناخت چندین ساله ای از آنها داشتم.
نفر بعدی پرستاری بود که از اوایل خدمتش در ستاد کار کرده بود و سابقه کار بالینی اندکی داشت.
نفر سوم سوپروایزر آموزشی کار آمدی بود که در حوزه خودش حرفی برای گفتن داشت اما حضورش با این جلسه تطابق نداشت.
حضور فقط دو مدیر خدمات پرستاری در ترکیب چنین جلسه ای خیلی ناچیز بود. یکی ازمدیران خدمات پرستاری من بودم که در آن زمان تحت این عنوان کار نمی کردم و به طور موقت شغل دیگری داشتم. نفر دوم مدیر خدمات پرستاری یک بیمارستان بزرگ بود که چند سالی از استخدامش نگذشته بود و کمتر از یک سال سابقه کار به عنوان مدیر خدمات پرستاری داشت.
اظهار نظر های او نشان میداد که هنوز تجارب کافی را کسب نکرده و از عمق رشته و مدیریت آن فهم کاملی ندارد. تلاش می کرد که صلاحیت های خودش را ارتقا بدهد.
بقیه کسانی که دور میز نشسته بودند حتی یک سال هم سابقه کار به عنوان سرپرستار، سوپروایزر بالینی و مدیر خدمات پرستاری نداشتند. آنها در جایگاه تصمیم گیری قرار داده شده بودند ولی علی رغم قدرت اجرایی تجربه بالینی کافی را در گذشته شان نداشتند.
با وجود تطابق نداشتن ترکیب اعضا با هدف جلسه، همه تلاش خودشان را کردند که بهترین پیشنهادات را بدهند. جلسه با تدوین چند سوال و امتیاز بندی ها به پایان رسانده شد. نتیجه نهایی مصاحبه ها به طور تقریبی مطلوب بود، اگر چه می توانست خیلی عالی تر باشد.
آخرین دیدگاهها