من در عمر و زندگی کاری خودم همواره با بیماران و بستگان آنها و نیز کارکنان بیمارستان سروکار داشتم. شغل من بازدید کردن، بر آورد کردن نیروی انسانی و ارزیابی بود.

من قاضی شده بودم بدون اینکه دوره آموزشی قضاوت را گذرانده باشم. به همین دلیل باید تلاشی مضاعف می کردم تا دانش و مهارت خودم را عمق بیشتری بدهم. فقط با گذر از علم نظری و کسب مهارت و تجربه کاری می توانستم به روش خودآموز این راه را بپیمایم. علت استفاده از روش خود آموزی واضح است، زیرا آموزش های کاربردی مفید و موثر برای مدیران نبود.

مدیران پرستاری بارها و بارها تئوری های مدیریتی و نیز تاریخچه مدیریت را امتحان داده و امتیاز آن را کسب کردند. اما اینها نیاز واقعی آنها نبود. مروری بر آزمون هایی که داده ایم و درس هایی که هم اکنون نیز در این زمینه تدریس می شود گواهی است بر اینکه آموزش بر اساس نیاز طراحی نشده است. به امید روزی که مدیران از آموزش های عملی و کاربردی در زمینه شغلی خودشان بهره مند باشند .