در انتخاب مدیران منابع انسانی علی‌رغم دستورالعمل های متنوع و رسمی به جرأت می‌توان گفت که فرمول خاصی وجود ندارد!!!
نیروهای خوب در هر سیستم وجود دارند. از بین همین ها می توان مدیر ارشد انتخاب کرد. کسانی که در درون سازمان رشد کرده و مراتب را از پایین به بالا طی کرده باشند و در کار قبلی موفق باشند، می توانند شایسته انتخاب باشند. وقتی مدیر از بیرون سازمان برگزیده می‌شود شناخت دقیقی نسبت به حوزه کاری نداشته و یادگیری و به اصطلاح جا افتادن او نیاز به صرف زمان زیادی دارد.
برنامه ریزی دراز مدت به دلیل موقتی بودن نادر خواهد بود.
کامنت یکی از خوانندگان مطلب: بزرگترین چالش در بخش پرستاری همین آوردن مدیر برای مرکزی از یک مرکز دیگر است. از دو جهت این انتخاب بدون توجه به خصوصیات فرد منتخب مورد اشکال است.
اول به نظرم نوعی توهین و به رخ کشیدن این مطلب است که در این مرکز بین ۳۰۰ یا ۴۰۰ پرستار کسی را لایق مدیریت ندیدیم.
دوم که اساسی ترین آنهاست عدم اشراف به امور به اولویت‌های سیستم موجود میباشد.
آرزو می‌کنم این فکر و دیدگاه که “فلانی پسر خوبی است” یا :فرد مودب و باسواد است” از اذهان مدیران ارشد سازمان ها در انتخاب مسئول پاک شود. نمی دانم چرا آنقدر سهل انگاری می شود و عواقبش سیستم را نابود میکند. ای کاش به جای اخذ صلاحیت افراد منتخب برای پست ها به جای حراست و گزینش که این ها هم در جای خود بدون حب و بغض خوب است، از دو نفر روانشناس صاحب‌نظر برای احراز صلاحیت روانی و شخصیتی افراد استفاده گردد.
دیدگاه یک نفر دیگر نسبت به این مطلب: متاسفانه همه اونهایی که توانمندی دارند، در طول سابقه کار ایشان این طرد شدن ها را توسط افراد نالایق تجربه کرده‌اند و دقیقاً به همین دلیل سیستم اداری کشور ما ضعیف و پر از فساد است.
یک نظر دیگر : تا مدیری می‌خواهد تجربیات لازم را کسب کند و به کار ببندد ، حکم پایان کارش در آن مجموعه ابلاغ شده و باز روز از نو روزی از نو.
آخرین دیدگاه‌ها