در افکار و باورهای من همه انسان ها بال دارند. این بال ها دو تا و پشت سرشان قراردارد. سفید هستند.

هر چه عمر انسان می گذرد این بال ها بزرگتر و توانمند تر می شود.  بال های یک نوزاد بسیار کوچک است. هر چه بزرگتر می شود آنها هم وسعت می گیرد.

بال های سالمندان خیلی بزرگ است و کسانی که مرگشان نزدیک است نیز بال های خیلی بزرگی دارند که  از دید ها پنهان است اما وجود دارد.  کسی که کم مانده بمیرد بال هایش  وسعت بیشتر و قدرت کامل تری به دست می آورد. خودش نمی فهمد که وقت استفاده کردن از آنها فرارسیده است. همین که نزدیک است بمیرد متوجه قدرت خودش در اوج گرفتن خواهد شد.