تشویق

اول تشویق های اداری که به صورت مساوی به همه داده می شود مثلاً می خواهند بگویند که ظلم بالسویه عدل است.

دوم تشویق هایی که فقط کلمه هستند و از زبان گوینده سر میخورند بیان می‌شوند. معنا و درک واقعی در پشت آن وجود ندارد. فقط برای ادامه گفتگو یا تداوم ارتباط بیان می شود و مفهوم خاصی ندارد. آن ها فرمالیته ،کلامی و کاملا  بی احساس هستند.

در طول دوران کار پاداش های بسیاری گرفته ام که برایم معنی نداشتند و در نتیجه اثری هم بر آنها مترتب نبود. وقتی که تحقیر میشدم،موردتایید نبودم ، مورد قبول نبودم و در تمام این موقعیت ها تمام تلاشم را می کردم ، نیاز به پاداش داشتم.

به خاطر کارهایی که انجام داده بودم و  به خاطر وظایفی که با زحمت آنها را به پیش می بردم نیاز به پاداش داشتم.

اما از پاداش هایی که از صمیم قلب و به خاطر فهم فعالیت هایم نبود، کوچکترین شادی درونی را احساس نمی کردم زیرا آن پاداش ها بی معنی و بی خاصیت بودند حتی اگر بسیار قیمتی و ارزشمند به حساب می آمدند.

به اشتراک بگذارید
پست های مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *