بیماری و بیمار از عناصر اصلی ذهن و شغل هر پرستاری است.

امروز می خواهم در مورد بیماری هایی بگویم که خود پرستاران دچار آن می‌شوند. تجربه نشان داده است پرستارانی که مسئول مراقبت از بیماران هستند، ممکن است بیمار شوند.

منظورم بیماری‌های جسمی واقعی نیست که هر پرستاری در طول عمرش مثل مردم عادی به آن مبتلا می شود.

بیماریهای مصلحتی آنها را مد نظر دارم.

بیماریهای مصلحتی خیلی قابل شناسایی نیستند.

وضوح کافی نداشته و در قالب بیماری های واقعی ظاهر می‌شوند.

تابع الگوی مبهم و گنگ  هستند که در طول دوره زمانی طولانی کشف می‌شود.

بعضی از کارکنان حاضر هستند برای دلایلی که توجیه کافی دارند، برچسب بیماری را بپذیرند.

همین که برچسب بیماری را پذیرفتند و قباحت و زشتی آن محو شد و رو به عادی شدن گذاشت، از آن سوء استفاده کرده و با این بهانه کم کاری را پیشه خود می کنند.

آدم های بی انصاف بعد از این مرحله وارد بهره کشی از دیگران می شوند. چه بسا آدم های اخلاقی اطرافشان را خام کرده و وظایف خود را بر دوش آنها می اندازند.